Υπάρχει εντοπισμένο ευαίσθητο σημείο, το οποίο και αναπαράγεται με συγκεκριμένη δοκιμασία (Finkelstein’s test) κατά την κλινική εξέταση.

        Φέρει το όνομα του Ελβετού Χειρουργού Fritz de Quervain, ο οποίος την περιέγραψε το 1895. Το σύνδρομο De Quervain εμφανίζεται συνήθως σε άτομα ηλικίας από 30 έως 50 ετών. Οι γυναίκες προσβάλλονται οκτώ με δέκα φορές συχνότερα από τους άνδρες. Πιθανώς να υπάρχει σχετική προδιάθεση σε άτομα που χρησιμοποιούν το χέρι τους σε συνεχή πλάγια κίνηση του καρπού, με ταυτόχρονη σύλληψη του αντίχειρα, όπως δακτυλογράφοι, εργάτες που χρησιμοποιούν τους σφυρί, αθλητές (σκιέρ κ.λπ.) κ.ά.

Οι επανειλημμένοι μικροτραυματισμοί, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, αλλά και η υπερχρησιμοποίηση του χεριού είναι οι συνηθέστερες αιτίες που προκαλούν την πάθηση. Η ευαίσθητη περιοχή αντιστοιχεί σε ένα κοινό έλυτρο (στις περισσότερες περιπτώσεις) μέσα από το οποίο διέρχονται δύο τένοντες : ο μακρός απαγωγός του αντίχειρα και ο βραχύς εκτείνων τον αντίχειρα.  Είναι δυνατόν μέσα σε αυτό το έλυτρο (ή έλυτρα) οι προστριβόμενοι συνεχώς τένοντες να υφίστανται χρόνια πίεση ή έντονη καταπόνηση, οι οποίες και οδηγούν σε ερεθισμό τους. Το αποτέλεσμα είναι ο χρόνιος πόνος στην περιοχή και η ελαττωμένη λειτουργικότητα του αντίχειρα. Ο πόνος γίνεται εντονότερος με τη χρήση του αντίχειρα και κυρίως στο έντονο πιάσιμο, την πλάγια σύλληψη και στροφή, όπως, π.χ., στη χρήση του κλειδιού, ή η χρήση του μολυβιού.

Η θεραπεία είναι καταρχήν συντηρητική με ακινητοποίηση, εφαρμογή πηχεοκαρποδακτυλικού νάρθηκα και αντιφλεγμωνώδη.

       Όταν τα ενοχλήματα επιμένουν, η θεραπεία είναι χειρουργική και αποσκοπεί στην αποσυμπίεση των πιεζόμενων στοιχείων με την κατάλληλη διάνοιξη του ελύτρου τους.

Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία και ίσχαιμο περίδεση κεντρικότερα. Η τομή του δέρματος δεν ξεπερνά τα 2 cm και η διάρκεια της χειρουργικής διαδικασίας δεν ξεπερνά συνήθως τα 15 λεπτά.