Οι συνηθέστερες θέσεις εντόπισης είναι:

• Στη ραχιαία επιφάνεια του καρπού και συνηθέστερα στη σκαφομηνειδή άρθρωση (60 – 70 %).

• Στη ραχιαία επιφάνεια στην κερκιδο-καρπική άρθρωση.
• Στη ραχιαία επιφάνεια στην σκαφο-πολυγωνική άρθρωση.
• Στη ραχιαία επιφάνεια των φαλαγγοφαλαγγικών αρθρώσεων των δαχτύλων της άκρας χειρός.
• Στην παλαμιαία επιφάνεια του καρπού.

• Στη βάση των δακτύλων της άκρας χειρός.
• Στα κάτω άκρα, όπου εμφανίζεται κυρίως στη ραχιαία επιφάνεια του άκρου ποδός.

• Άλλες εντοπίσεις (ενδονευρικά γάγγλια). 

Δεν έχει διευκρινισθεί επακριβώς η αιτιολογία δημιουργίας των γαγγλίων. Θεωρούμε ότι πρόκειται για κήλη του ορογόνου υμένα του τένοντα σε περιπτώσεις γαγγλίων στην περιοχή των καμπτήρων λόγω αυξημένων πιέσεων και πολλαπλών μικροτραυματισμών στην περιοχή. Άλλοτε πάλι στη ραχιαία επιφάνεια, θεωρούμε ότι προέρχονται από εγκολπώματα των αρθρικών θυλάκων και υπερέκκριση αρθρικού υγρού, πιθανόν λόγω φλεγμονής.

Συμπτωματικά γάγγλια στην περιοχή του καρπού είναι δυνατόν να υποχωρήσουν με παροδική ακινητοποίηση. Είναι δυνατόν να γίνει διαδερμική παρακέντηση του γαγγλίου, παροχέτευση του περιεχομένου του, διακόρευση αυτού σε πολλά σημεία  και πλήρωση του σάκου με κοκτέιλ κορτικοστεροειδούς και αναισθητικού. Η παρακέντηση είναι πολύ επιθυμητή από ασθενείς που δεν δέχονται τη χειρουργική αφαίρεση, ρισκάροντας όμως έτσι την επανεμφάνιση του γαγγλίου που είναι δυνατόν να φτάσει και το 50 %.

Η χειρουργική εξαίρεση του γαγγλίου είναι η θεραπεία εκλογής. Το γάγγλιο μπορεί να θεραπευτεί με χειρουργική αφαίρεση για την οποία δεν απαιτείται συνήθως νοσηλεία. Γάγγλια που βρίσκονται στα δάχτυλα αφαιρούνται με τοπική αναισθησία, ενώ αυτά του καρπού χρειάζονται τοπική, περιοχική/στελεχιαία ή και γενική αναισθησία. Η αφαίρεση του γαγγλίου γίνεται διά μέσου τομής ακριβώς πάνω από τη διόγκωση και λαμβάνεται πρόνοια, ώστε να βρεθεί το σημείο εξορμήσεως του γαγγλίου και να αφαιρεθεί μαζί με το σάκο του.